Η μόνη Mονή που δεν έχει άμεση επαφή με τη λίμνη είναι η μονή Προφήτη Ηλία, στην κορυφή του χαμηλού λόφου, στα νότια του οικισμού. Τα ιστορικά στοιχεία για τη μονή είναι ελάχιστα. Το αρχικό κτίσμα του καθολικού, που πιθανώς αναγόταν ακόμα και στην υστεροβυζαντινή περίοδο, καταστράφηκε από τα σουλτανικά στρατεύματα, στο 1821-22.

Ο Nαός ξαναχτίσθηκε λίγα χρόνια αργότερα, πιθανώς με τη συμβολή της συντεχνίας των γουναράδων, η οποία είχε την επιμέλεια της μονής, κατά το β΄ μισό του 19ου αιώνα. Το νέο κτίσμα ενσωμάτωσε τα λείψανα του παλαιότερου ναού, όπως είναι φανερό στο κατώτερο τμήμα της τοιχοποιίας της νότιας πλευράς, όπου παρεμβάλλονται πλίνθοι στους οριζόντιους και κάθετους αρμούς.

Σήμερα το καθολικό είναι ένας μονόχωρος ξυλόστεγος ναός, με ημικυκλική αψίδα στα ανατολικά. Στα δυτικά υπάρχει νάρθηκας, μέσω του οποίου γίνεται η επικοινωνία με μικρό παρεκκλήσι, στα βόρεια του ναού. Στα νότια του νάρθηκα, υπάρχει μικρό κελί. Εσωτερικά, ο ναός έχει τοιχογραφίες διαφόρων φάσεων. Αυτές στο ανατολικό τμήμα έγιναν στα 1883 από τους γιαννιώτες ζωγράφους Θεοδόσιο και το γιό του Κωνσταντίνο, σήμερα μερικώς επιζωγραφισμένες. Οι τοιχογραφίες του κυρίως Nαού έγιναν στα 1918 και έχουν αποδοθεί στο ζωγράφο Πολύκαρπο Αναστασίου, από τους Χιονιάδες Κόνιτσας.